Ben
Özlem.19 yaşındayım.arkadaşlıklar için ilginç olabilen bir mektup kata
loğuna özellik ve adres gönderdim.O zamanlarda aşkın varlığına
inanmıyordum.İzmir,Hatay dan gelen bir mektup hayatımı değiştirdi.
Ben de İzmir de olduğum için buluşmaya karar vermiştik .Telefonun
ardından ertesi gün için sözleşmiştik.buluşmaya yarım saat geç
kalmıştım.İleride hayatımı alt üst edeceğini tahmin bile edemediğim
esmer,uzun boylu,yakışıklı birisiyle karşılaştım.
Anlaştığımız gibi sinemaya gidecektik ve Şelale filmine gittik.Filmin
başlamasına çok olduğu için neskafelerimizi içerken sohbete daldık.Onun
gibi erkeklerin var olmadığını düşünürken şaşkınlıkla onu
dinliyordum.Filmi izledik ve sahilde kola içiyorduk.Hava
soğuktu,çıkarıp ceketini vermişti aşkım.....
Annesi ve kardeşiyle tanıştığımda onlarda çok sevmişlerdi beni.Tabii ki
bende onları...Yaşadığımız eski kötü tecrübeleri,aşk sandığımız anları
unutmuştuk.Şimdi bir parçam halini aldı her gün birlikteyiz....gerisini
o anlatsın.
Adım Barış.23 yaşında çok romantik biriyim ve aşktan sevgiden kopmuş
olduğumu hisseciğim zaman kendimi Özlemin yanında buldum.Bende öyle
olacağını sanmıyordum.Diğer kızlardan farkı yoktur diye
düşünüyordum.Daha öncede aşkı yaşadım.Yani öyle sanıyordum. Aşk Özlemle
yaşanırmış. 3 aylık ilişkimize rağmen birbirimizi fazla tanımadığımıza
halde Sevgililer Günün de evlenme teklif ettim.
Sahilde ve yıldızların altındaydık. O da cevabını kocaman bir öpücükle
verdi. Bu arada ilk buluşmamızda yarım saat değil 45 dakika
beklemiştim. O an bilseydim onu ömrüm boyunca beklerdim. 3 gün sonra
nişan yüzüklerimiz takıldı. 17,02,2002 tarihinde nişanlandık. Şimdi ben
anlatıyorum. Yani Özlem. Ben ilkleri hep Barış’ ta yaşadım.
Hayatımda ilk çiçek veren erkek, elimi gerçekten sevgiyle sımsıcak
tutan ve beni gerçekten kıskanan erkektir...
Onu bulduğum ve onu sevdiğim için Allah’a şükrediyorum.
İnşallah evlenince sizlerle mutluluğumuz tekrar paylaşırız. Umarım
güzel ve kısa zamanda oluşan sevgimiz, sonsuza kadar sürer